23/03/2007
Turumuzun dördüncü -bence en güzel- durağı ve yolculuğu Machu Pichu. Cuzco’dan her gün Machu Picchu’ya tren kalkıyor. Fakat biz Ollantaytambo’ya kadar olan mesafeyi gezerek geldiğimiz için trene buradan bineceğiz. Yine sabah erken saatte Ollantaytambo tren istasyonuna geliyoruz. İstasyon bayram yeri gibi. Seyyar satıcılar, sabit satıcılar, midibüsten iner inmez kolumuza yapışıyorlar. İstasyonda bineceğimiz treni beklerken bolca fotoğraf çekiyorum. En çok ilgimi çeken sırtında elindeki ekmeğini kemiren çocuğunu taşıyan bir satıcı kadın. İnsanların yüzünde hüznü ve buruk umudu aynı zamanda görmek biraz içini burkuyor insanın. Machu Pichu’ya giden üç çeşit tren var. İlki yerel halkın da kullandığı; lama, tavuk, ördek ve bilumum hayvanla birlikte yolculuk yapılan en ilkel tren. İkincisi bundan biraz daha hallice. Üçüncüsü de lüks turist treni. Ben aslında tavuklu ördekli halk trenine bineceğimizi düşünürken; -çocukluğumda seyrettiğim bir belgeselden bu treni hatırlıyorum- biz uçak lüksüne sahip tavanı camdan, lüks turist trenine biniyoruz. Bu duruma biraz bozuldum ama konforlu bir yolculuk yaptığımız da aşikar.
Lüks Trenimizle kutsal nehir de denilen ve biraz daha ilerde Amazon’a katıldığını öğrendiğimiz Urubamba nehri boyunca dağlarla çevrili yolumuzda Andlardaki buzulları ve azgın nehri seyrederek; 1,5 saat süren keyifli bir yolculuktan sonra Machu Pichu eteklerinde bir kasabaya ulaşıyoruz. Oradan da dolmuş minibüsle, birbirleriyle karşılaştıklarında birinin durup diğerine yol verdiği kadar dar bir dağ yolundan yarım saatlik bir yolculukla Machu Pichu’ya çıkıyoruz.
